'Koronavirüs Tehlike Alanı'nda yaşam

"Son 1 ay boyunca, hastaneler koronavirüs ilişkili ilk dalgayla yüzleşti. Ben pratisyen hekim olarak çalışıyordum. Kısa bir eğitimin ardından, sadece 21 gün önce kritik cerrahi müdahalelerde bulunmaya başladım. Yoğun bakım servisinde hastalara destek oluyordum. Sadece koronavirüs konuşuyoruz ama büyük resmi görmeye çalışıyoruz. Ön cephedeyken mantıklı bir şekilde büyük resmi görmek çok zor oluyor. Bu denli büyük bir krizin öyküsünü size anlatmak istiyorum. Size bu salgını en yakından gören biri olarak anlatılmayan noktalarını aktaracağım."

"Yoğun bakım alanı, gerçek üstü bir dünya gibi. Koronavirüs bölgesine girebilmek için kat kat koruyucu elbiseler giyiyorum. Bilinci yerinde olmayan hastalarla dolu koğuşlara giriyorum. Kimseden ses yok, konuşma sesleri yok. Sadece monitörlerin bip sesleri. Hastalara basınçlı havanın verildiği sesler var. Her 12 saatlik nöbetimde iki ya da üç hastaya bakıyorum. Genellikle fiziki bir iş bu. Hastaların anestezi serumlarını düzenliyor, vücut sıvılarını dengelemek için saat başı idrarlarını kontrol ediyorum. Hareketsiz bir halde yatan hastaların bedenlerinde kalıcı hasarlar oluşmaması için yatağa basınç yapan noktalara yastıklar koyuyorum. Ağız ve nefes borusunda toplanan salgıları, pompayla temizliyorum. Kendi başına nefes alması bir yana, gözlerini açtığını bile göremediğim hastalar için elimden gelenin fazlasını, her şeyimle yapıyorum. Tuvalet ihtiyacım bile olsa erteliyorum. Zor koşullarda işimi yapmaya çalışıyorum. Hastalarımın uyutulup solunum cihazına bağlanmadan önce nasıl insanlar olduğunu bir nebze olsun anlamak için hasta notlarına bakıyorum."