Yusuf Yazıcı: "Elinden oyuncağı alınmış çocuk gibiyim demiştim"

Bundan 20 gün önceydi. Lille kulübünün medya ekibi bir belgesel çekmek için antrenman yaptığım tesislere gelmişti. Çekime başladık ve ilk soruları, “Yusuf nasıl hissediyorsun?” oldu. Gözlerimi kapadım, çocukluğuma gittim. Bir sessizlik oldu ve “Elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibi hissediyorum” dedim. Zaman o anda, orada durdu sanki.

Futbol benim hayattaki ilk ve en değerli oyuncağımdı. Çocukken bile futbol topunun etrafında dönen bir hayat hayal ederdim. Küçücük kağıtlara futbolla ilgili hayallerimi yazar, saklardım. Ailemin “Yeter oğlum bu kadar çalışma” dediği zamanlarda bile, çalışmak, gelişmek, eksiklerimi kapatmak için daha fazla motive olurdum. Hani gözümüzü kapatıp hayaller kurarız ya zaman zaman. Ben ne zaman kapatsam gözümü, futbolla ilgili hayaller kurdum. Bazen başardım, bazen başaramadım ama hayal kurmayı, o hayale erişmek için çabalamayı hiçbir zaman bırakmadım. Sonra gözümü açtım ve baktım ki ekip karşımda duruyor ve yeni bir soru sormak için beni bekliyor. Devamında ne dediğimi çok hatırlamıyorum.