Savunma mı demiştiniz?

Grubun 5. maçından önce herkesin dilinde tek bir kavram vardı. Savunma, savunma ve yine savunma. Çünkü Top 16’daki ilk dört maçında sırasıyla 100, 98, 91 ve 97 sayı yiyen (ort. 96,5) bir takım hakkında konuşuyorduk.

Bazı takımlar vardır ki bu barajda sayı yemeyi pek kaale almazlar. Çünkü attıkları sayı barajı hep bu rakamların üzerindedir. NBA’de Mike D’antoni dönemi Suns’ı ve Don Nelson dönemi Warriors’ı hep bu mantıktaydı.

Fakat koskoca Fenerbahçe Ülker’in bu 4 maçtaki attığı sayı ortalaması ise sadece 79,5 idi. Yani yediği sayıdan neredeyse 20 sayı geride. Haliyle bu baraj size galibiyet getirmediği gibi insanın takıma olan güvenini de sükut-u hayalini uğratıyor.

Peki Khimki’ye karşı alınan galibiyet bir umut yarattı mı? Tabii ki hayır. Çünkü takımın oyunu, savunması ya da hücumu insana umut vermiyor. Basketbol keyfini tattırmıyor.
Ama bu maç, ileride oynanacak maçlar için önemli bir ders oldu. Savunma sertleşince, daha başarılı olunca hücumdaki sayıları da artırıyor. Tuttukça daha keyifli hücum ediyor, daha rahat hızlı hücumlara çıkabiliyorsunuz.

Bu maçın bir başka önemi de ribaund noktasındaydı. Her maç rakibinden geri kalan, rakibine bol bol hücum ribaundu veren Fenerbahçe Ülker bu alanda rakibine 8 birim fark attı ve hücum ribaundlarında rakibinden bir fazla istatistik yaptı.

Fakat galibiyete rağmen Pianigiani’nin performansı insanı mutlu etmiyor. Çünkü ruh gibi oynayan takımın içindeki sinir merkezleri, gereken dakikaları hala bulamıyor. Kaya Peker, Barış Ermiş, Oğuz Savaş, İlkan Karaman gibi oyuncular 20 dakika barajına yaklaştırılmıyor. 19 dakikasıyla Kaya’yı hariç tutarsak diğer 3 oyuncu 15 dakika barajına bile yaklaşmıyor.

Sahada esanslı lale koklamış gibi gezen yabancılar hala fazlaca dakikalar alıyor. Bu müsriflik de takımın savunmadaki disiplinini haliyle etkiliyor. Ömer Onan, takımı ateşleme adına yalnız kalıyor.

Umarım İtalyan koç, bu maçtaki kritik dersleri ajandasına yazmıştır. Çoğu otorite bu kötü durumdan sonra Pianigiani’nin gönderilmesi tarafında. Ama ben farklı düşünüyorum.

Eğer Pianigiani gereken doğruları görebilir, Türk oyunculara daha fazla şans verebilirse Fenerbahçe Ülker düzlüğe çıkacaktır. Belki Euroleague treni kaçmış olabilir ama gelecek yıllar için İtalyan koça tahammül etmek gerekiyor.

Bogdan Tanjevic ve Neven Spahija’ya gereğinden fazla şans veren bir kulüp, Siena gibi bir mucizeyi yaratan basketbol aklına bir seneden fazla tahammül edebilmeli.

Çünkü ilk yurtdışı tecrübesinde bu tip sıkıntılar herkesin başına gelebilir. Anadolu Efes’teyken David Blatt’ın da başına gelmişti. Sanki yeni koç gelse aynı adaptasyon
sorunları onun da başına gelmeyecek.

Fakat bizim bu savımızın arkasında durabilmemiz için Pianigiani’nin de doğruları taktik tahtasının üstünde çizebilmesi gerekiyor.

İşin özeti Fenerbahçe Ülker için biraz daha sabır. Sağlıcakla kalın.

https://twitter.com/erdi_aydemir